Terwijl het feest in DreamVille doorgaat, verspreidt het nieuws zich geleidelijk tussen de festivalbezoekers. Vrijdag dreigt een extra campingdag te worden in plaats van het geplande festivalbegin. De reacties lopen uiteen van vastberaden positiviteit tot begrijpelijke teleurstelling.
De Braziliaanse delegatie toont zich strijdbaar. “DreamVille wordt morgen onze nieuwe mainstage,” klinkt het optimistisch, hoewel niet iedereen even enthousiast reageert op het vooruitzicht.
Nuno (47), de enige Portugees in het Braziliaanse gezelschap, neemt het nieuws gelaten op. “Onderweg hierheen hoorden we het en hebben we samen gehuild. Tomorrowland betekent alles voor ons – ik heb zelfs de coördinaten van het hoofdpodium getatoeëerd en mijn vrouw Juliana laat zich elk jaar een nieuwe tatoeage zetten. Het is hartverscheurend, maar wij blijven feesten. Zaterdag gaan we naar het festival, maar morgen maken we hier onze eigen mainstage. Dat zijn we aan Tomorrowland verschuldigd.”
Bij de Ierse delegatie heerst meer weerstand. Jack toont zich vastberaden: “Ze moeten me tegenhouden als ze willen dat ik hier blijf. Ik wil echt naar het festival.” Hij en Mery hebben daar goede redenen voor. “Het is prima dat hoofdpodium-artiesten hier komen draaien, maar wij komen niet voor hen. Morgen staan er nog zoveel andere dj’s op andere podia die we nu missen. Precies voor hen zijn we hier. We hebben begrip, maar dit voelt toch niet goed.”
Verdeelde meningen in kleurrijke outfits
Een groep vrienden uit Colombia, Peru, Parijs en Venezuela – allemaal in ruimtepakken – toont de verdeeldheid. Jorge uit Colombia accepteert de situatie onder voorwaarden: “Ik vind het oké, maar dan wel voor maximaal één dag. Dat kan ik nog begrijpen, anders wordt de teleurstelling te groot.”
Javier uit Peru ziet het anders: “Weet je hoe weinig kansen ik in Peru krijg om deze dj’s te zien? Bijna geen. Ik verheugde me echt op een dag ‘Library’ morgen. Ik hoop dat dat nog steeds mogelijk is.” Alejandra uit Venezuela blijft filosofisch: “Ik ga me er niet druk om maken. We kunnen hier toch niets aan veranderen.”
Voor Jacob uit Australië, die opvalt door zijn twee beenprotheses, zou uitstel een zware klap zijn. “Ik kom niet voor de muziek, maar om rond te wandelen in die droomwereld die ik jarenlang alleen via beelden kende. Met mijn nieuwe protheses van een paar maanden geleden moet ik nog wennen. Dit festival is pure therapie voor mij. Bijna een jaar droom ik ervan om morgen door die sprookjeswereld te lopen. Ik hoop vurig dat het nog lukt.”
Lees verder: Experts over de gevolgen van de Tomorrowland brand