Op 73-jarige leeftijd kijkt Willy Sommers terug op vijf decennia muziek maken. Maar één optreden springt er bovenuit: zijn legendarische show op Pukkelpop 2018. In een ontspannen gesprek aan de Knokkse kust vertelt hij over die memorabele dag die alles veranderde.
Een leven vol optredens
Vanuit zijn favoriete strandbar in Knokke overziet Willy Sommers zijn drukke zomerprogramma. Naast zijn rol in ‘Tien om te zien’ staan er meer dan 40 optredens op de agenda. “Jaarlijks doe ik zo’n 150 à 160 shows,” vertelt hij. “Vroeger waren dat er soms meer dan 200, maar ik ben wat kieskeuriger geworden.”
Zijn collega Aaron Blommaert vraagt hem regelmatig hoe hij dat allemaal volhoudt. “De jongere generatie artiesten treedt minder op en vraagt meer geld,” lacht Willy. “Maar je kunt het niet vergelijken met toen ik begon. Destijds stond ik letterlijk op vier bierbakken met een plank, en mama deed mijn styling. Nu is alles vanaf dag één al professioneel.”
Stoppen? Daar denkt hij niet aan. “Optreden is als een drug voor mij. Tijdens de coronalockdown werd ik echt gek! We gingen onlangs vier dagen met het gezin op vakantie en de kinderen moesten lachen: ‘Papa, vier dagen weg! Dat is veel voor jou!’ Ze plagen me ermee, maar ik doe het nog altijd met heel mijn hart.”
De zomer die alles veranderde
Van alle zomers in zijn carrière springt er één uit: 2018. “Dat was de zomer van Pukkelpop. Misschien wel het meest memorabele optreden uit mijn hele carrière. Het heeft werkelijk alles veranderd.”
Sindsdien stond hij op drie dancefestivals, voor duizenden jongeren tussen de deejays. “Allemaal brulden ze ‘Als een leeuw in een kooi’ en ‘Laat de zon in je hart’ mee. Ongelooflijk! Dat is een circuit waar ze me vroeger nooit zouden hebben gevraagd.”
Van ongeloof naar overtuiging
Aanvankelijk dacht Willy dat de uitnodiging een grap was. “Waarom zouden ze mij vragen op een rockfestival?” Tot Jo Hermans van De Kempenzonen, samen met Mauro Pawlowski en Daan Stuyven, hem uitnodigde voor een vergadering. “Ik ging er met hangende pootjes naartoe, puur uit nieuwsgierigheid.”
Op een Antwerps terras toonde hij zijn lijstje met covers: ‘Pretty Woman’ van Roy Orbison, ‘Satisfaction’ van de Rolling Stones. “Liedjes die ik vroeger met mijn coverband The Yeats zong, want ik dacht dat ik covers moest brengen.”
Jo’s reactie was duidelijk: “Neen Willy, je moet je eigen liedjes brengen!” Toen Willy verbaasd reageerde, verzekerde Jo hem: “Geloof me, de jeugd kent al die liedjes.”
Een slapeloze nacht
De avond voor zijn optreden had Willy een show op de Beverse Feesten. Daarna reed hij mee met tourmanager David naar Olen, vlak bij Kiewit. “Ik heb die nacht echt geen oog dichtgedaan. Zo zenuwachtig was ik.”
Tijdens de soundcheck om kwart voor elf zag hij slechts vier of vijf mensen in de tent. “Dat wordt hier een ramp!” zei hij tegen zijn manager. “Wie gaat hier nu om 12 uur komen kijken? Die jonge gasten liggen nog allemaal in het tentje te stinken.”
Het magische moment
Maar net voor zijn opkomst, terwijl de intro van ‘Als een leeuw in een kooi’ begon te spelen, keek hij vanachter de coulissen. “Ik zag meer dan 10.000 mensen staan. Bordjes met ‘Willy for president!’ en ‘Willy, show me your willy!'”
Toen begonnen ze zijn naam te scanderen: “Willy! Willy! Willy!” Op dat moment viel alle stress weg. “Ik ben opgekomen en heb echt het beste van mezelf gegeven. Er viel een rugzak van honderd kilo van mijn schouders. Ik zweefde op de hoogst mogelijke wolk.”
Na het optreden, toen hij met Studio Brussel-presentatrice Eva De Roo het terrein optrok, werd hij voortdurend aangesproken en op de schouders getild. “Iedereen was dolenthousiast. En ik nog het meest van allemaal.”
Een keerpunt voor de industrie
De pers was lovend. Hele pagina’s in kranten die anders nooit over hem schreven. Titels als ‘Willy Sommers: de sultan van Vlaanderen’. “Niemand sprak nog over die gerenommeerde buitenlandse rockgroepen, iedereen had het over mij.”
Volgens Willy heeft zijn optreden de hele muziekindustrie veranderd. “De muziekbranche is sindsdien veel breder geworden. Pommelien Thijs op Rock Werchter? Helmut Lotti op Graspop? Dat was vroeger ondenkbaar.”
Het hokjesdenken verdween. “Het gaat niet om de zanger of het genre, maar om de muziek. En muziek is muziek. Mijn gitarist Tim Toegaert speelt ook bij Fleddy Melculy en met Urbanus. Die mannen willen gewoon spelen!”
Nieuw publiek
Zijn publiek is duidelijk verjongd sinds Pukkelpop. “Op festivals zie ik vooral veel jonge mensen. Meer dan ooit.” Zijn zoon Luka (19) zei het onlangs nog: “Er staan jongeren voor het podium die je kleinkinderen kunnen zijn, maar die staan allemaal mee te zingen en te dansen. Ik ben echt trots op je, papa.”
“Ik kreeg de tranen in mijn ogen,” bekent Willy. “Dat mijn kinderen trots op me zijn, dat is een fijn gevoel.”
Kamping Kitsch en andere verhalen
Ook Kamping Kitsch 2017 was memorabel. “Het marginaalste festival van het land: foute trainingsbroeken, sandalen met witte sokken, tijgerbikini’s.” Twintigduizend jonge mensen zongen al zijn nummers mee. “Bij ‘Laat de zon in je hart’ gingen acht dames voor het podium aan het flashen. Dat had ik nog nooit meegemaakt!”
Dat liedje heeft een speciale kracht, vertelt Willy. Helmut Lotti vertelde hem ooit: “Ik zat midden in een echtscheiding, op weg naar de notaris, en het regende pijpenstelen. Ineens hoorde ik op de radio ‘Laat de zon in je hart’. Ik was op slag goedgezind en ben fluitend het kantoor binnengestapt!”
Gemiste kansen
Niet alle buitenlandse kansen kon Willy grijpen. In Frankrijk wilde men een Franse versie van ‘Zeven anjers, zeven rozen’, maar hij moest die dag optreden in Madrid. “Dan laten we het door een artiest van ons label inzingen,” zei zijn manager. Crazy Horse nam ‘Une fleur rien qu’une rose’ op en verkocht 1,4 miljoen singles.
“Toen ik dat hoorde, heb ik wel eens gevloekt,” geeft Willy toe. “Maar goed, in Vlaanderen was ik een tieneridool, in Spanje ook, en overal stond ik op nummer 1. Wat wil een mens nog meer?”
Nog vele zomers
En de toekomst? “Nog een paar van die zomers,” glimlacht Willy. “Daar teken ik meteen voor.”
Met zijn 73 jaren en meer dan 50 jaar ervaring blijft Willy Sommers hongerig naar het podium. Pukkelpop 2018 bewees dat muziek geen leeftijd kent en dat een echte artiest elke generatie kan raken.
Lees meer: https://www.webhub.be/muziek/willy-sommers/